Fotograaf

Sabine Keijzer fotograaf Amersfoort

Toen mijn kinderen klein waren, wilde ik hun belangrijke momenten op foto vastleggen. Het waren vaak maar kleine dingen. Zoals de eerste keer met zijwieltjes fietsen tot de laatste dag van de basisschool. Maar ook de gewone, alledaagse dingen.

In de zomer van 2013 was ik met mijn gezin op vakantie. Het was de laatste avond van een heerlijke vakantie. We zaten op een heuvel te kijken naar een mooie zonsondergang in Frankrijk. En de lucht kleurde steeds mooier. Ik rende naar binnen om mijn camera te pakken. Ik moest en zou een foto maken. Want het vastleggen van bijzondere momenten daar werd ik gelukkig van. Toen viel het kwartje, ik wilde fotograaf worden.

Thuis aangekomen had ik mijn doel bepaald. Ik had mij direct ingeschreven voor een opleiding tot Fotograaf Ondernemer. Gedurende twee jaar heb ik alle facetten van fotografie geleerd. Al snel werd mij duidelijk dat het fotograferen van mensen mij het meest aansprak.

Wat begon met het maken van familieshoots is later uitgebreid met bruidsreportages. En om eerlijk te zijn zag ik mijzelf geen uitvaarten fotograferen. Totdat ik op een zondagavond in de herfstvakantie van 2016 werd gebeld. Ik zal het nooit vergeten (lees het verhaal hier).

Nog geen half jaar later, in het voorjaar van 2017, vroeg een vriendin of ik ook uitvaarten fotografeerde. Een vriend van haar was overleden. Het zou mooi zijn als de nabestaanden foto’s voor later zouden hebben. Heel veel vrienden en en studiegenoten zouden komen. Te veel om ze allemaal te zien en even persoonlijk te spreken.

Totdat ik in 2018 weer voor een uitvaart werd gevraagd. En daarna nog een. En aan het einde van het jaar weer twee. En allemaal waren de nabestaanden zo enorm dankbaar voor het werk wat ik had gedaan. Dat de foto’s zo mooi waren. Dat ze mij (bijna) niet hebben opgemerkt. En hoe fijn het is om de foto’s te hebben. En hoe mooi het fotoboek is geworden.

Hun geliefde krijgen ze er niet mee terug. Maar de foto’s van het afscheid tot het allerlaatste moment zijn er. En op de dagen dat het moeilijk is, hoop ik dat de foto’s een troost voor ze zal zijn.